سفر و كودكان

سفر و كودكان

نياز كودك در دو سال اول زندگي نظم و يكنواختيست. در حقيقت سلامت رواني كودك در دو سال اول در گروي يكساني و يكنواختي در خواب، غذا خوردن، بازي كردن، وسايل و محل زندگي، افرادي كه كنار او هستند مي باشد. كودك نياز دارد يك نفر از او مراقبت كند و اگر نفر دومي هست دقيقا كار مادر را تكرار كند. به همين دليل سفر در دو سال اول گاهي اسيب شديد به كودك ميزند.

چه خطرهايي وجود دارد؟

-به هم ريختن خواب كودك گاهي تا اخر عمر
-اضطراب جدايي
-اضطراب از غريبه
-عدم اعتماد به زندگي
-اعتماد به نفس منفي
-خشم و عصبانيت

گاهي اسيب كاملا قابل لمس است. بسياري از كودكان خوابشان كاملا و به مدت طولاني به هم ميريزد. گاهي تنها كودك در ذهن خود به نتيجه مي رسد به هيچ چيز اعتماد نكند چون دنيا قابل اعتماد نيست.

بسياري از ما احساسات كودك را با خود ميسنجيم و تصور ميكننم كودكان هم مانند ما از زندگي يكنواخت خسته شده و به دنبال هيجان هستند و اشتباه بزرگ همينجاست. كودكان مدل كوچك شده ما نيستند. نياز كودك يك نواختي و تكرار است. كودك با ترس از ناشناخته ها و تغيير به دنيا مي ايد و يكنواختي به او امنيت ميدهد. مثال واضح ان، اشتياق شديد كودكان براي شنيدن قصه هاي تكراريست. مغز كودك با تكرار و يكنواختي رشد ميكند پس اگر شما جزو والديني هستيد كه تصور ميكنيد فرزندتان مثل شما مشتاق ناشناخته هاست و انها را به سفر ميبريد و به اين نتيجه ميرسيد اسيبي نخورده، تنها احساس هم اكنون خود را در او ميبينيد.

معمولا سفر بردن كودك زير دو سال خطر اسيب و در بسياري مواقع اسيب جبران ناپذير دارد. مگر انكه مطمئن باشيم نظم و روش و محيط و افراد زندگي كودك تغييري نميكند و كودكمان همان توجه قبل را از ما خواهد گرفت. بسياري از كودكان كه با پدر و مادر به ايران سفر ميكنند يا به دليل تمام اين تفاوتها، به زور بغل كردنها، توجه كمتر از مادر گرفتن، در رختخواب مادر يا مادربزرگ خوابيدن، تغيير روش يا ساعت خواب، دعوا با بچه هاي فاميل و بقيه موارد اسيب ميخورند و يا ميروند به شدت وابسته ميشوند و دچار اضطراب جدايي بعد از برگشت به خانه خواهند شد. پس اگر خيال داريد به سفر برويد قبلا احتمالات و ريسكها را بررسي كنيد.

اگر به فكر مهاجرت هستيد و توان برنامه ريزي داريد بهتر است فرزندتان زير ٧ سال يا بيش از ١٥ سال باشد و بحراني ترين سن مهاجرت ١٠ سالگيست.

برگرفته از سخنان دكتر هلاكويي